Mae'n egwyddor gyfreithiol a moesegol gyffredinol bod yn rhaid cael caniatâd dilys ar adeg gofal a thrwy gydol triniaeth. Mae'r egwyddor hon yn adlewyrchu hawl cleifion i benderfynu beth sy'n digwydd i'w cyrff eu hunain a gwneud dewisiadau gwybodus wrth brynu offer optegol. Mae caniatâd dilys yn rhan sylfaenol o arfer da.
Mathau o gydsyniad
Gall cleifion roi caniatâd mewn amrywiaeth o ffyrdd, ac mae pob un ohonynt yr un mor ddilys.
Caniatâd penodol Dyma pryd mae claf yn rhoi caniatâd penodol i chi wneud rhywbeth, naill ai'n llafar neu'n ysgrifenedig. Dylech gael caniatâd penodol lle mae'r weithdrefn, y driniaeth neu'r gofal sy'n cael ei gynnig yn fwy ymledol a/neu fod ganddo fwy o risgiau dan sylw. Mae enghreifftiau o hyn yn cynnwys, ond heb fod yn gyfyngedig i, symud offer yn agos at glaf, defnyddio disgyblomedr neu wneud gweithdrefn gorfforol fel meithrin diferion, mewnosod lens gyswllt neu osod golygfeydd.
Cydsyniad ymhlyg Dyma pryd y gellir tybio cydsyniad o weithredoedd claf, er enghraifft, trwy osod ei ên ar offeryn fel awtorefractor yn dilyn esboniad o'r prawf dan sylw.
Rhaid i chi ddefnyddio eich barn broffesiynol i benderfynu pa fath o gydsyniad sydd ei angen, gan ystyried anghenion y claf unigol, disgwyliadau ac amgylchiadau datganedig, yn ogystal â'r risgiau cysylltiedig. I gael rhagor o wybodaeth am sut i gofnodi caniatâd, cyfeiriwch at baragraff 43: 'Cofnodi caniatâd' [Gwrthod a thynnu caniatâd yn ôl].